Noc Bibliotek

 
11 maja po raz pierwszy 
w Gminnej Bibliotece Publicznej w Czarnej 
wydarzyła się

„NOC  BIBLIOTEK”

 

Książka to mój przewodnik, lekarz, ostrzeżenie.
Ona leczy nienawiść, szały, ich przyczyny.
Księga to skarby twoje - to mądrości prawa,
Obowiązki i cnoty, wolność, postęp, słowa,
Myśli, co na twą korzyść zaczynają świtać.

Wiktor Hugo

Spotkanie w Gminnej Bibliotece Publicznej w Czarnej rozpoczęło się o godz. 20.00, gdy zapadał zmrok, a otaczający świat, przyroda i ruch na drogach powoli układały się do snu. 

Właśnie ta nietypowa pora powodowała, że przybywający do biblioteki miłośnicy książek odczuwali dreszczyk emocji i oczekiwania. Przecież nocą między regałami z tysiącami niesamowitych opowieści może wydarzyć się coś, jeśli nie niesamowitego, to choć ciekawego i niecodziennego.

Po powitaniu uczestników spotkania przez panią Krystynę Teichman Dyrektor GBP w Czarnej, swoją opowieść rozpoczął pan Zbigniew Trześniowski - autor książek o Łańcucie i jego okolicach. Pokrótce przybliżył historię swojego pisarstwa przeplatając ją legendami związanymi z Czarną i okolicznymi miejscowościami z napisanych przez siebie książek. 

 Może troszkę mało ekscytująco brzmi ostatnie zdanie, ale my siedzieliśmy zasłuchani i niemal zapatrzeni w barwne opowieści o niesamowitych wydarzeniach, które pan Zbigniew niezwykle obrazowo opisał w legendach.

W dalszej części spotkania mieliśmy okazję zapoznać się z twórczością Romana Turka, pisarza ludowego rodem z Ziemi Łańcuckiej, autora ciekawych książek, m. in. „Moja mama, ja i reszta”, „W służbie najjaśniejszego pana”, „Wróć, ucałuj”. 

Multimedialna prezentacja zatytułowana „Zapomniany świat Romana Turka”, pozwoliła przybliżyć nie tylko jego twórczość, lecz także środowisko z którego wyrósł i ludzi, w których otoczeniu tworzył swoje dzieła.
 
 W trakcie spotkania mogliśmy się wzmocnić pysznym posiłkiem przygotowanym przez Stowarzyszenie Inicjatywy Czarnieńskiej „SZABA”.

„NOC  BIBLIOTEK” odbyła się w ramach Ogólnopolskiego Tygodnia Bibliotek trwającego od 8 do 15 maja. 

Było to bardzo ciekawe i udane wydarzenie, z dreszczykiem i emocjami.

Już czekamy na następną pełną wrażeń NOC  BIBLIOTEK”.

Zobacz również

Zbigniew Trześniowski

Zbigniew Trześniowski urodził się w 1938 roku. Całe życie związał z Łańcutem. Tutaj ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. H. Sienkiewicza. Od dawna interesuje się dziejami miasta i regionu. Spisuje legendy i opowieści związane z okolicami Łańcuta. Jego pasją jest opracowywanie historii krzyży i kapliczek przydrożnych, których zewidencjonował i opisał ponad pół tysiąca. Jego artykuły i gawędy publikowane są w „Łańcuckim Biuletynie Miejskim” i innych czasopismach regionalnych.

Jest też autorem książek:

• „Ditko spod kamiennego mostu” (1992),
• „Włodarze przedmiejskich łanów” (2000),
• „W zakamarkach Łańcuckiej okolicy” (2002),
• „Ludzie z Nawsia” (2003),
• „Sport w Łańcucie” (2004),
• „Księża Góra” (2005),
• „Wokół Tyczyńskiego wzgórza. 640 lat Tyczyna (1368–2008)” (2007),
• „Od Rzeszowa... Legendy i opowieści regionu rzeszowskiego” (2008),
• „Łańcut i okolice. Przewodnik" (2009).

Wyróżniony został m.in. przez Ministra Kultury i Sztuki RP Złotą Odznaką „Za opiekę nad zabytkami” (1999) oraz Nagrodą I Stopnia im. Franciszka Kotuli (Rzeszów 2002).

 Roman Turek

        

Roman Turek urodził się 7 lutego 1898 roku we wsi Wola Dalsza, a dokładniej w jej najbiedniejszym przysiółku zwanym Jawornikiem. Roman wzrastał słuchając opowiadań i legend dziadka oraz pieśni śpiewanych przez domowników. W okresie szkolnym, zaczął zdradzać pewne uzdolnienia artystyczne. Z biegiem czasu jego największą pasją stało się czytanie książek. Krótki, bo zaledwie trzyletni pobyt w szkółce wywarł duży wpływ na kształtowanie się osobowości wrażliwego i zdolnego chłopca. Jako uczeń wyróżniał się w gronie rówieśników dobrą pamięcią, zmysłem obserwacyjnym, dowcipem. 

W 1916 roku został wcielony do armii austriackiej. Do Polski wrócił w 1918 roku. Jeszcze w tym samym roku znalazł się w szeregach wojsk Józefa Piłsudskiego. Po wojnie, zwolniony z wojska, wrócił do domu. Podjął pracę w Fabryce Likierów w Łańcucie, gdzie pracował jako palacz do wybuchu II wojny światowej. W 1924 roku ożenił się z Teofilą Lęcznar z którą miał dwoje dzieci: syna Zdzisława (1925) i córkę Aurelię (1926).

Podczas II wojny światowej brał udział w walce z okupantem niemieckim. Po wyzwoleniu pracował przy odbudowie Fabryki Likierów. Następnie zajął dawne stanowisko palacza i konserwatora kotłów parowych.

 Swoje wspomnienia zaczął spisywać w 58 roku życia. Zrelacjonował je w dziewięciu książkach wydanych w latach 1962-1987. Chętnie udzielał również wywiadów, spotykał się z czytelnikami, publikował artykuły na łamach różnych czasopism, np. „Profile”, „Tygodnik Kulturalny”, „Zielony Sztandar”.

Często powtarzane słowa „Sobie nie zostawiłem nic, okrom papieru i ołówka” - stanowiły sens pisarstwa Romana Turka. Pisarz uhonorowany został wieloma nagrodami i odznaczeniami.

W 1965 roku przystąpił do Związku Literatów Polskich Oddział w Rzeszowie, zaś w 1973 r. przyznano Romanowi Turkowi Nagrodę Literacką  „Profilów” im. Juliana Przybosia za całokształt twórczości  literackiej.

Zmarł 17 lutego 1982 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu miejskim w Łańcucie.

Dorobek autorski Romana Turka: 

• „ Moja mama, ja i reszta”,
• ”W służbie  najjaśniejszego Pana”, 
• „Palacz z hrabiowskiej likierni”, 
• „Pokosy”, „Zamęt”, „Topiel”, 
• „Ostatnia karczma”, 
• „Parada życia”, 
• „Wróć, ucałuj”.